Habip Çınar

Hiçlerden hiç beğendim.

Onun içine yerleştim.

Yaranın bağrındayım.

Güneşin alnındayım.

Ay, geceme küsmüş...

Anlatamam, ağlayamam.

Gözlerim, güneşe baka...

Gelip geçenlere en az görünen bir dipte, sevgimin ölümünü izliyorum.

Kuşkuluyum, sabırsızım, yorgunum, açlık duyuyorum…

Ölmüş mü? Ölüyor mu? 

Bilemiyorum...

Aklı anarşist yaratan tanrı, her türlü sıradışılıktan münezzeh değilir. Aslında bakarsanız tanrının sıradanlık ilkelerini birkaç gazete köşesiyle öğrenebilir...

Hava güneşli ve sıcak olduğunda içini bir sıcaklık kaplamayan

İçindeki huzur, yaşam coşkusu ve türevi hislerin kepengi kendiliğinden kapanan

Dışarıdaki atm...

Öylesine yorgunum

Ölesiye seviyorum 

Bilemezsin

Öylesine doluyum

Ölesiye vurgunum

Bilemezsin

Sensiz geçen gecelerin

Sabahı nasıl olur

Bilemezsin

Kaç...

Mutluluk değil, kopukluk değil.
Üçüncü bir yol belki iyi gelir

Sensizlik değil, senle hiç değil
Yalnızlık güzel ama acı gelir

Öptüğün dudak susmakta
...

Terapistim dedi ki "Farkında mısın, sen devam ettirmediğinde devam etmeyen ilişkilerin var?".

Terapi odasını ve tokat gibi çarpan gerçekleri seviyorum.