emredogan

uykusuzluğun zorladığı sınırlarım

beklemenin çıldırtırcasına hissettirdiği sabırsızlık

kırıklıklarımın kurdurduğu gülünç hayaller

olmayacak olana duyduğum...

harikulade bir boşluk hissi

kağıt helvadan benliğim büsbütün

ufacık bir sarsıntıda paramparça olacağım

dehşet verici

hiç bu kadar korkunç bir şey yaşama...

dağ olup birikeceğim içime

kan kusacağım belki kendime yüklenmekten

parmağımı oynatacak halim bile kalmayacak belki

bir kez daha olsun içimi birine açıp o...

bunca çeker de yine yaşar insan

aslında yaşamak değildir yaptığı

umutla bir gün sonrasına varmaktır

kimisinin yolunu gözlediği bir çift gözdür

kimisinin ...

zifiri karanlıktan küçük bir girdap var göğüs kafesimde

sana dair her şeyin yeri artık burasıdır

sen bir görebilsen keşke ben de gösterebilsem

ışıldardı d...

düzelir diye beklerken

hep aynı yerden bozulmak

hep de aynılar tarafından

bu öyle bir umuttur ki

fakirin ekmeği değil

bir yobazın cennet hayali