Hamdullah Özdemir

Yazgısı bir insanın

boynunda asılı

Sarılı bir mendile

Sanki hep orada olmalı

Beklemek sabahı geceden.

Karanlıkta ışığı umutla.

Sessizliğe bir ses.

Tüm sağır duygulardan.

Yüzünde

Yıllar geçmiş,

Ama yaşı yok.

Bir keder örtüsü.

Bir dilek ki vakti geldiğinde.

uçabilmeliyim bir kuş gibi özgürce.

Önce insanlığımızı

Sırasıyla sonra.

Her şeyimizi,

en sonunda.

Perdeyi çeken

Kapatan pencereleri. 

Işıkları söndüren

İnsanlık geceleri.