Nermin

Karanlık bir odadayım. Pencereden düşen hafif ışık ile etraf bir kısım aydınlanıyor ve ışığın düştüğü noktaya kitlenmiş buğulu gözlerimden terk edemediğim, v...

Düşünüyorum. Aklım hep kendime bir şeyler katmamı istiyor. Biliyorum öğrenmek güzel, öğrenirken uğraşmak, mutlu olmak daha güzel; ancak bitmiyor yorgunluğum....

Yine bir tükenmişlik çöktü sığ omuzlarıma. Gözlerimi kapatıp bıraksam aklımı, uçsa gitse; omuzlarımdaki yorgunluğu ve tükenmişliği de beraberinde götürse.