yaşadıkça yazar
yorgun mavisi
bıkkın gözlerim
kıştan çıkıp kara bulutlarından arınan
yorgun ve donuk bir maviyi içine
hapsetmiş göğe dikildi
çoğu zaman
ikimiz de birbirimizi
çarpık...
annemle ben
dilimde sivrilen küfürlerim
üstünde iyi duracak birisini kolluyor
dur
şimdi değil diye fısıldıyor belli belirsiz bir çift dudak
akli dengemi yokluyorum h...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
