Sokak lambalarını neden sevdiğimi hiç sorgulamadım ama bana hep mutluluğu çağrıştırıyorlar.
Ardında asil bir yalnızlık barındıran bir mutluluk bu. Bir başın...
Rüzgarın kuvvetiyle hışırdayan yaprakların huzursuzluk içindeki aceleci dansları, beni dipsiz bir boşluğa sürüklüyordu...
Ruhumu bir yandan arındırmaya çalı...
Zaman, mekan kavramını hatta kim olduğumu duyumsama becerimi yitirmiş gibi hissediyorum, zamanın manasını yitirmiş müthiş bir zamansızlıktan beri.
Oradayım ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok