Eda

Bendeki bu küskünlük

Mütevazı bir özgürlük

Ne isyan eder gibi bir kaçış

Ne de haklı bir gururla

İçimde büyüttüğüm çiçekleri

Birer özgürlük saksısına koy...

Aslında insan çok sevdiği için kalmaz, gidemediği için kalır. Fakat bu kalış bir gidiştir esasında. Kimi zaman ses tonundaki bir yükseliş, kimi zamansa artık...

Avuçlarımın içinden kayıp giden hayatım

Hala içimde bir umut ki o hiç bitmeyen

Belki de beni en çok tüketen

İnandırır beni kalpten

Adım adım

Gelen

...

Hiç yaşamadığım zamanların, hiç hissetmediğim duyguların özlemi içerisindeyim. Bu öyle bir özlem ki beni uyutmuyor, bu özlem midir ki? Yoksa bir andan kaçış mı?