alışılmış gaileydi hep, bilingen sessizlik
beraber yürüdüğümüz kaldırımlarda dinledim adımsızlığı
üstüne alınamamayı, yadsımayı birkaç güzel sözü
eğik bak...
Ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
üstüm başım çamur içinde
yanıp sönen ışığına düşe kalka giderim.
Seni bir başkasının üzme olasılığı üzerine
Dizlerimi kaşıyorum,
Çenemi kapatsın diye
Bir yere geç kalmaktan çok
Bir yerde hiç bulunmamaktan ürküp
Gölge...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok