Doğukan Özer

Sefalet içinde tüm hayatım

Düşer düşüme bir umut haresi

Tek başıma kaldığım karanlıklarda

Uzattığınız eller yalancı.

Bir hiçim derken acırdı içim ,

Uzak...

Kötüler kadar iyilerde olsaydı cesaret

Sürer gider miydi böyle sonsuzluğa uzanan esaret

Kimse yardım etmedi

Yalnızlıktan ölürken

Kimse hiç düşünmedi

Neden düşünsünler ki seni?

Bugün yine gözünü açtın

Biraz da minnet mi duysan?

Yaşatmaz...

Anlatmak için başladığım cümle

Başladığımda anlatmaya

Kendi içinde yitiyor

Tıpkı yaşamak istediklerim uğruna

Adım atarken yaşamaya

İçimde bir çığlık...