Esra Aktürk

Ansızın konacağım hayatına,

Bir karga misali, karanlık.

Rahatsız olacaksın, 

Ceviz bırakıp uçacağım.

Dert anlatır, dert görmemiş.

Değişmem der, pişmeye gelmiş.

Sorsan doğruyu bulmaya gelmiş.

Yol gösterirsin beğenmez.

Kurak bir yerdesin 

Toz bulutu sarmış göğü, hava kararmış. 

Uçsuz bucaksız, yağmur sonrası çatlak yapbozları. 

Ayakta duruyorsun, zaman geçiyor gözünün ön...

Elindeki kumandanın bir tuşuna bastığını

varsayalım. Zamanın o an donduğunu ve ışınların dahi yerinden oynamadığı bir yer yarattığını. Dışarı kaçamayan ışın...

Geceyle de arayı açtık,

Artık yüreği dindirmez oldu.

Kendimizle başbaşa esir kaldık,

Sığınılan uyku bile varılmaz oldu.