Ateş

Zevkini yitirdiğini bilmek ne acı henüz varmadığın yarınların...

İyi ki...

Senin şerefine!

...

Manası yitik artık bunların.

Vedaya bile alışkın değildim ki ben.

Böyle bir elvedaya nasıl yenilmem ?

İçi keder dolu bir değirmen.

Suyu senden, huyu benden.

Asılı kaldığım bütün asıllar beni bir asal sayının kancasına taktı.

Dondu kanım, dondu.

Yıllar sonra bile akmadı.

Saçlarını dağıttığı gibi bozdu sessizliği.

Diner mi acısı ? 

Kabullenir mi sensizliği ?

Zamanın alayı, ömrü törpüler bilirsin.

Dokun ki vurgun yesin, ani...

Çokça vardım ve yok oldum bir anda.

Bir dünya düşünceyleyim, yerim tenha.

Sabrım inceldiği yerden koptu çünkü yolu yoktu.

Nasıl ve ne ara böyle oldu ?

Bulutlar kopkoyu ve hepsi bana komşu.

Yeniden mecalsizim.

Bu defaki korkutucu.

Dil kilidim paslandı yaştan.

Yüzüm bembeyaz telaştan.

Olacaktı, olmadı.

...