Ertuğrul

Gel çıkalım dağın başına

Sen yeşil ver, ben güneş

Gidelim beraber 45 yaşına

Sen ağaç ol, ben bir eş

Tanımam seni, bilmem huyunu

Belki şersin dünyamda

Belki yar

Sormam kimseye ahvalini

Belki korsun ateşime

Belki kar

Girmem kalbine görmeden içini

Belk...

Gülebilirsin

Belki de ağlayabilirsin

Geçer mi sandın boşluklar

Yoksa gider mi sandın zorluklar

Ama bilemezdin sende yolun sonunu

Güzel midir, sözlerin a...

Ama biliyorum ki 

Ne boşluklar doludur

Ne sanrılar gerçektir

Ne mutluluklar güzeldir

Ne geçer zaman bir manzarada

Ne kalem biter yazdıkça 

İnsandır, he...

Biter mi mürekkebi kalemin

Yazdıkça, sürdükçe kağıda

Yoksa bahanesi midir sözlerin

Bilemedim...

Geçer mi zaman seyrederek

Gökyüzünü, denizi, yıldızları..

Yoksa yalnızca bakmak için midir

Bilemedim...

Güzel mi gelir insana

Tek bir mutluluk

Yoksa sadece bir hayal midir

Bilemedim...

Sanrılar gerçek midir

Yoksa yersiz midir

Bu eşsiz gerçekler

Bilemedim...

Dolu mudur görünen boşluklar

Yoksa boş mudur

Bu hissiz yokluklar

Bilemedim...

Gidiyorum gonca gülü uzaklara

El değmemiş, göz görmemiş...

Ne senden uzak

Ne serden...

Bakıyorum alabildiğine gözün

Göremiyorum gonca gülü

Seni o güze...