süleyman özçelik

Gündüzler size kalsın

Verin bana geceyi

Neyleyim zamanın olmadığı

Bir diyarı

Solgun çehremi

Gün ışığından kaçıran neydi

Unutamadan geçenleri

Gitme...

Bu şehirde habersiz

Bir başına 

Dolanıp durursun 

Bir ayaz başlar

Tüm benliğimi sana götürür 

Geçtiğim yollarda senden 

Ruhundan bir iz ararım 

Haberi...

Bugün değilse

Yarın her şey olabilir

Tam bu gece

Yeni insanlar  tanıdım

Sevdiklerine gün doğumunda

Sarılamayan insanlar  tanıdım

Üzerimizde bir beton...

Büyür bir çocuk 

Söner ellerinde 

Son bakışı

Sen olmayınca 

Kanar zamanın kolları

Anlatırım derdimi 

Bir yol yordam bulamadan 

Söyleselerdi öleceğimi ...

Yasaklandı bize bir evin kapısından geçmek 

Ne zamandır duymadığım sesler oldu 

Anlamını hiç sormadığım sözlerin 

Yüklem miydi eksik olan  yoksa özne miyd...

Bir ömrün tüm kıyılarına

Alsın dediğim ne varsa

Yeşerebilir 

Bir umudu kazandığımda

Atmayan kalbimin 

Dört bir yanı sarılabilir 

Geçmez dediğim zamanın...

Ben ölüme inanmıyorum

Zamanın doğrusallığında

Bir kavme esir düşmek

Ruhunun sadece

Tutsak olmuş bir yanını

Seyir rehberinde

Adını bilmeden

Baş ucunda ...

Ben bir yabancı

Değildim

Bak ellerime hissiyatın orada 

Ufka bakalım seninle 

Gözlerimizin ulaşamadığı yerler hayal edelim

Ben bir yabancı 

Değildim 

...

Bir sabah uyandığımda 

İzlerini sürüyorum

Bir güneş düşmüş 

Soluk içten kendini yakan 

Gözlerinin rengi bulutlara dönmeden

Seni bu deli zamanda arıyorum...

soğuk bir akşam üstünde

başta yanlıştım

her yer kararırken

ben o SARE çocuğu özledim...