Emre Kaya

Hatıralar diyorum, yaşarken ödül, anımsarken ceza.

İnsanlar girer hayatına, insanlar çıkar hayatından. Binlerce neşe, binlerce keder devirdaim eder. Onca anı yaşanır. Büsbüyük şeyler olur zannedersin fakat ya...

Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın!
Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla!
Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde!
Kaç yaşındayım...

İnsan en çok gönlü yorgun olduğunda Allah’ı arıyor.

Her kitabın unutulmaktan ödü kopar

Okunmamış her sözcük 

Kimsesizler mezarlığına gömülür

Bir şiir yarım kalırsa eğer

Kafiyeler mısralardan düşer

Bir int...

Kim bilir bir gün 

Kaç fotoğrafın kenarından kesilip atılacağım 

Kaç hatıram bir kibrit aleviyle kül olacak

Kaç rehberden silinecek adım

Kaç sararmış yap...

Ben yakın çağın insanı

Sevgilerim vasat

temennilerim yarım

Bakışlarım donuk

günlerim tekdüze

Hayallerim 

Küçükken elimden kaçırdığım 

Mavi bir balon

...

Ömür dediğin biriktirmek beklemekleri.

Örneğin ilkokulda teneffüs zilinin çalışını beklemek,küçükken pazar alışverişlerinde annenin alışverişinden sonra dön...

”Şayet Allah örtmezse hepimiz kusurluyuz..”