Volkan

sabah açtığımda gözümü
bunların hepsi kabus olsun istedim…

Repeating in my head…

Korkma dedim, Tanrı çoktan unuttu bizi…

Her şey yolunda mı gerçekten!

Şimdi sararacak yapraklar sonbaharın şanından 

Benden değil içimden değil 

Düşlerimden ya da iç yangınından değil

Çaresiz bir biçimde geçeceğim son’bahara...

Ben yerimde, kuytumda en azından bi nebze mutluydum, nefes alabiliyordum yaşayacak kadar. Sonra hayatımı tamamiyle değiştirmeye karar verdim. Biliyordum sonu...

Çocukluktan beri senindim
Yaktın beni kül ettin Gülüm…

Bağçamızda qızıl güllər hər səhər
Tezdən açır, vaxtsızsolur, neyləyim?

Do I have to burn, for our love to return…