İstanbul'a ilk gittiğim zamanlardı, ablamın arkadaşının evinde kalıyordum. Bir gece balkona çıkıp gökyüzüne baktığımda bu duyguyu hissettim. Halbuki gök her yerde göktü, toprak her yerde toprak. Şair her şeyi özetlemiş: "Bilmem insan nerenin yerlisidir."
dünyaya dair hissetmedim ama bir şehre ait olmadığımı hissettiğim o anı hiç unutmuyorum. balkonda yıldızsız gökyüzüne baktığımda "benim bu şehirde ne işim var?" dediğim anda kendimi çok çaresiz hissetmiştim. bir daha asla geriye dönemeyeceğimi o an anladım.