İstanbul'a ilk gittiğim zamanlardı, ablamın arkadaşının evinde kalıyordum. Bir gece balkona çıkıp gökyüzüne baktığımda bu duyguyu hissettim. Halbuki gök her yerde göktü, toprak her yerde toprak. Şair her şeyi özetlemiş: "Bilmem insan nerenin yerlisidir."
İnsan olmanın sürekli ötelenen farkındalığıyla karşılaşıldığı an. Kendimizi bir şeylere adayarak zehir zemberek bu gerçekle karşılaşmaktan alıkoyarız. İşte bu yüzdendir her sorun halledildiğinde içine düşülen boşluk, asıl sorunla baş başa kalmak.