Evim dediğin yer
Sahibinin oğlu büyüyene kadar senin
Evim dediğin yer
Sahibinin oğlu büyüyene kadar senin
Ve yolun sonu belli değil
Varmaksa kızıla çalan bir renktir
Bir denklemin üçüncü bilinmeyenine
Evle yol arasında bir yerlere gömüleceksin
Yetmeyecek, dördüncü arayacaksın cenazene
Elbet zafer uzaklarda kazınıldığında zaferdir
Elbet asıl zafer bir gün eve dönebilmektir
Ama senin karanlığın bir kere büzülmüş
Kapı altlarında kamaşan gözlerin var
O gözlere bir bak, olmak istediğin yere bakıyor mu
Cevabını bulduğun anda kalbindeki karanlık çözülecek.
