İstanbul'a ilk gittiğim zamanlardı, ablamın arkadaşının evinde kalıyordum. Bir gece balkona çıkıp gökyüzüne baktığımda bu duyguyu hissettim. Halbuki gök her yerde göktü, toprak her yerde toprak. Şair her şeyi özetlemiş: "Bilmem insan nerenin yerlisidir."
Ölümü düşlemeye başladığı anı takip eden her andır aslında. Artık kendini bu dünyada bir varlık olarak algılamayı başaramayınca yalnızlık ve yabancılaşma kalan zamanı doldurur.