Depremle değişen normaller.
(5 yorum)Ölümün her an gelebileceğini artık daha çok hatırlıyorum. Hatta, ölümü neredeyse hiç unutmuyorum. Pencereden dışarı bakarken gözüm karşı binanın çatlaklarına takılıyor. Üstüne korkunç şeyler düşünüyorum. Telefonla uğraşırken durup avize kontrol ediyorum. Aklım hep ülke gündeminde. Neşem saman alevi gibi. Unutmak kolaylaşsın diye ve kendimi işlevli hale getirmek için işe güce odaklandım. Bir de, son olarak, sanırım: artık, bundan kötü ne olabilir ki, şeklinde gelen, genellikle faydasız cesaretle bezeli bir boşvermişlik de hakim üstüme. Galiba daha az şeyden korkuyorum. Sizde değişen durumlar nedir? Süreç size ne getirdi, sizden ne götürdü? Konuşalım.
Ölümden hiç korkmadım. Sadece hayatta ne kadar varım konusunda endişe duydum hep. Bu yaşanan tüm süreç sadece aydınlanma yaşattı bana. ( tabiki oradaki insanların hallerini ve acılarını kalbimin en derinliklerinde hissettim.) Siyaset ile gram alakadar olmayan ben, kafamda neler neler kurdum. Öfkelendim ama sadece ülkemi yönetenlere değil kendimede. Seçim zamanları kullanmadığım oylar, aman böyle geldi böyle gidecek değişen bir şey olmayacak diye uzak durduğum her an için kendimi suçlu hissettim. Şunu çöm iyi biliyorum ki gençlik bu ülkenin kaderi artık.