Depremle değişen normaller.
(5 yorum)Ölümün her an gelebileceğini artık daha çok hatırlıyorum. Hatta, ölümü neredeyse hiç unutmuyorum. Pencereden dışarı bakarken gözüm karşı binanın çatlaklarına takılıyor. Üstüne korkunç şeyler düşünüyorum. Telefonla uğraşırken durup avize kontrol ediyorum. Aklım hep ülke gündeminde. Neşem saman alevi gibi. Unutmak kolaylaşsın diye ve kendimi işlevli hale getirmek için işe güce odaklandım. Bir de, son olarak, sanırım: artık, bundan kötü ne olabilir ki, şeklinde gelen, genellikle faydasız cesaretle bezeli bir boşvermişlik de hakim üstüme. Galiba daha az şeyden korkuyorum. Sizde değişen durumlar nedir? Süreç size ne getirdi, sizden ne götürdü? Konuşalım.
Girdiğim her binada geçtiğim her şehirde insanlar ne kadar güvende diye düşünmeden edemiyorum. Yüksek bir bina gördüğümde enkaza dönmüş hali canlanıyor gözümün önünde ve o çok sevdiğim uykuda ölüme yakalanırım diye artık uyumaktan korkuyorum. Ölmekten ziyade enkaz altında kalıp günler sonra ölmek korkutuyor.