şimdi başlar 12.12 sevdalıları.
demedi demeyin. bu günlere neden özel bir anlam yüklerler hiç anlamam.
özel günün hatırlanması için daha doğrusu sırf özellikli olması için girilen bu çabaya karşıyım.
ha, günlük demiştik değil mi?
merhaba günlük.
bugün 11.12, günlerden çarşamba.
ben hastanedeyim. benzer işleri yapmaya devam ediyorum.
yorgun hissediyorum. her ne kadar uyusam da, bedenimi dinlendirsem de yorgun hissediyorum.
kahvemi koydum pişirmeye. belki o yardımcı olur ümidiyle her gün bu saatlerde kahvemi yudumluyorum.
yardımcı oluyor mu? eh.
belki biraz hava almaya çıkarım.
yarın, bir yolculuğa çıkıyorum. belki diye. belirsizliğe.
sonuç ne olursa olsun diyorum kendime, iyi ki geldim diyebilmeliyim.
özledim. burnumda tütüyor.
belki, çok güzel bir başlangıç olacak benim için. belki de hiçbir şey olmayacak.
e olsun. önemli olan neydi, süreçti.
süreç demişken. aşk.
aşk mı? diyorum bazen kendime. memleket bu haldeyken.
süreç, aşka ne yapar? sen onu sulamadıkça, ona bakmadıkça nasıl taze kalabilir?
memleketimden bir süre gitmek istiyorum.
her şeyi bırakmak arkamda.
bir gün öyle bir şey olacak ki pılımı pırtımı toplayacağım ve gideceğim.
ve bence, özlem duyduğum o şehre gideceğim.
buraya da yazdım.
kimse kimseyi iyileştiremez. ilk ve son dizisine başladım. benim için ilk oldu bu 2. sezon ve son olsun diye bekliyorum. o da yordu bakmayın. epey de yazdım. iyi de geldi.
kahvemi de hazır ettim.
sağlık olsun. iyilik olsun. belki de aşk olsun.
