Ben bu gece seni bir daha görmeyeceğimi anladım
Artık sevgi olmayacak üzüntü olmayacak
Güneş doğmayacak, batmayacak.
İnsanlar artık telaşlı değil
herkes birbirinin yüzünü görecek uzaktan
Ve ben artık ölümden korkmayacağım.
Issız kapılar olacak evlerin kapıları
Kimse oturmayacak o eşiklerde
Şenlikler yapılmayacak sokaklarda
Arnavut kaldırımların arasından yeşeren çiçeklerin özürlük telaşı
anlamsız
Kimse zarar vermeyecek onlara
Gözler on metre ilerisini görmeyecek artık
Adımlar evlerin içinden dışarı taşmayacak
Belki pencelerin önünden sadece bir kaç kuş geçer o kadar.
