bize de pay düştü senin yalnızlığından yorgun istanbul 

botter apartmanı'nda seni bekliyorum 


bu şehrin kaç dehşeti varsa ben yaşadım 

ocak yazında karı ben topladım 

sokağın kalabalıkları beni tanır 


asmalı’da bir çocuk

kırmızı gözleri soğuk

elleri kararmış bulut


ayaklarım büyük vagonlar kadar kayıp 


bir kahve yudumladım

avuçlarım ısıdı 


içimde zaman dümensiz yol alır 

cebimde ıtrî’den son beste 

galata’nın kaldırımları plak satar 

mevleviler bilet satar allah’a 

kafamda korkunç bir zincirleme kaza 


eh istanbul 

bize de bir akçe düşer senin tahammülünden

yoksa alınır kal’a değildir göğsümüzdeki dilber