Sürekli kusmak istiyorum. Bu kadar sığ bir tarif yapmak istemezdim ama olan bu. İçimdeki zehrin dışarı çıkma isteği sanırım. Genlerle aktarılan olumsuz özelliklerden, çocukluk travmalarının pençelerinde ömür geçirmekten, yitip giden boşa geçmiş hayatlardan, hasarlı psikolojilerden, kısacası her şeyden midem bulanıyor. Kaçıp gitmek, kurtulmak isterdim. Yapamıyorum, bir şeyler engel oluyor. Kendime çok üzülüyorum, başkalarına da üzülüyorum. Herkesin tedavi olmasını ve iyileşmesini istiyorum, bu yalnızca hayalden ibaret. Günden güne daha çaresiz, daha sıkışmış bir hale geliyorum. Çok yazık, hiçbir şeyin tadını çıkaramıyorum, sürekli uğraşmam gereken yeni sorunlarla karşı karşıya kalıyorum. Bunları anlatıyorum çünkü daha fazla içimde biriktirip canıma kıyacak raddeye gelmek istemiyorum. Kimseler anlamasa da, bir şey yapamayacak olsalar da duyulsun ve görülsün istiyorum. Ben çok sustum, artık konuşuyorum, dert yanıyorum.
