Saklandığım evlerin yıkılışını izledim,

Umutlarımın kalbimde buhar olup, atmosfere yayıldığını

Zamanın en çok yaralarıma düşman olduğunu öğrendim

Sevgisizliğin zalimliğini...


Yarım kalan hiçbir cümlenin tamamlanmadığını, tamamlansa bile yarım kalmışlığa mahkum olduğunu,

Vazgeçmelerin çaresizliğin çocuğu olduğunu öğrendim

Can yanmasının mecazdan çıkıp hakikatlere ulaştığını gördüm

Her nefes alışımın aslında ciğerlerimi çürüttüğünü fark ettiğim anlarda,

Boğulmanın eşsizliğine talip oldum.


Hayatı öğrenmenin bu kadar ağır geleceğini bilseydim

Cahilliği yoldaş ederdim kendime.