sana ilk kelimem nasılsın olsun isterdim. lakin bu sorunun cevabını yıllardır veremediğin gibi şimdi de veremeyeceksin. seni böylesine iyi tanıdığıma şaşırmış gibisin, lütfen şaşırma çünkü sen hatalarını tekrarlayan birisin. nasıl hissettiğini bilmemek suç mu diye aklından geçirdin, mahkemede yargılanmasan da geleceğindeki sen için en büyük suçu işlemiş gibisin. öyle ya da böyle yaşıyoruz biliyorum, sanırım bunu fark ettiğin için pek bu işlere cesaret göstermiyor gibisin. yine de bunu kendine lütfen yapma. boğulmuşsun lakin bir nefes almak bile gelmemiş aklına. şimdi gözyaşlarını dahi duyamıyorum, görmüyorum ıslanan kirpiklerini. canın acısa da, sesin çatlasa da, asık suratınla saklıyorsun gerçekleri. canım acıyor diye haykırsana! ama yok, buna cesaret edemeyecek kadar korkaksın ve bunu da biliyorsun aslında. çok kırılma bana, böyle yaşamak senin de isteğin değildi biliyorum. yaşadığın her şeye bir tanık da bendim, biliyorsun. ne zaman kendini açmaya kalkışsan, bir bakmışsın başkalarına dil dökmekle geçiyor hayatın. korkuların belki de yalnızca kendini korumak amaçlı. sana nasıl yaklaşmam gerekiyor ben de pek anlamadım. şimdi yaşadığın tüm olumsuzlukların ardında geceleri uyuyamayıp kendine bunları yazdın. tekrar tekrar okusan da, kızgın mısın yoksa koruyor musun kendini, kararsızsın. defalarca seni seviyorum diye haykırsan da kendine, düşüncelerinde tam zıttın. nasıl oldu da bu hale geldi, ben de şaşkınım. bana bunun sonu ne diye sorma, ben de kararsızım.
