ben bugün yaşıyorum. gecenin bir vakti ertesi güne sarmışken kendisini, ben bugünü dünden gölgeliyorum. bir gün önceden geliyorum belki, belki yarını yarın olmadan yaşıyorum. saçmalıyorum da belki, bunları sözler ile süslüyorum ama ben bugün de yaşıyorum.
ben kendimi kefenlenmiş hissetsem de sahici bir kumaşa bile bürünemiyorum gerçekte. beyazla alakası olmayan bir gecelik giyiyorum ve bu yaşadığımı hissettiriyor bana, ne acayip.
gündüzleri attığım şen kahkahalar geceleri batıyor boğazıma, yutkunamıyorum. tamam, diyorum bu gün de bitti. sonra ertesi gün tokat gibi çarpıyor suratıma, sabrediyorum.
geceleri farklı bir hüzünle dolu oluyorum, anlatamıyorum.
tüm bunlara rağmen, ben bugün de yaşıyorum.
