Kafamdaki kalabalıklarla uğraşmak, ne kadar ağaç varsa yerinden oynatıyor
Rüzgârdan da güçlü, hissediyorum tuhaf şekilde ve en derinden
Ağzımdan küfür eksiksiz sana
Ey, yaralarımı sardığını sandığım kuş!
Yanına kalmasın gönlümden ansızın uçup gitmen
Anımsadım yine eskiye dair ne varsa
Ve bırakmıyor peşimi hatıralar
Nereye gitsem benimleler, beraber yemek yiyemiyor ve beraber uyuyamıyoruz
Derken uzaklardan gelen bir sese kulak verirken buluyorum kendimi
Bir şarkıya eşlik ederken, bir şeyler karalarken
İşte böyle oyalanıyorum geçmişten geleceğe
Böyle aç ve huysuz.
