yüzünü değil sesini göreyim

penceremden

yeniden unutayım büyümeyi

yakana astığın şair resimlerinden

tek bir deniz olup yeniden


gözlerimiz farklı yerde

farklı nemlendik de çoğu zaman

kupkuru kimsesizlikleri birlikte seviştik

mevsimini unutmuş baharlardan

dönmektesin


bilirsin yaram senden de derin

bilirim uzayan çay bardaklarını

hatırıma dinlemektesin

sesinin özdeşliğinden büyüttüğün yaz

akşamlarını

şimdiden ipe sermektesin


tek bir mavi olup hep yeniden

acımı yutkundun da durmadan

telaşlı acılarımın dizelerini sökerek

kanattın


şimdi cılız da, seninle tekrar

yuvalanıyor.