Dünyanın bir yerinde, ılık bir yaz gecesinde

Balkonda yalnız bir kadın

Balkonda oturan yalnız kadının kafasında, yalnız bir adam.

Kadın dünyadaki herkesten daha yalnız,

Yalnız kadının kafasındaki yalnız adam, kalabalık bir İstiklal Caddesi

Kadının bir hayali var,

Eşit bir dünya kadar imkansız

Yalnız kadının kafasındaki yalnız adamın bir hayali var,

Dünyaya kötülüğün egemen oluşu gibi imkanlı.

Kadın, kafasındaki yalnız adama vurgun,

Adam onun sürgünü,

Aşkı,

Acısı,

Adam onunla mı?

Adam hâlâ kafasında mı?

Adam, kadın kadar,

Kadın gibi,

Ona sürgün mü?

Uzatsa elini adam tutar mı?

Der mi ki ruhumun güvercini, uç gel bana?

Yalnız kadın,

Önce kafasındaki yalnız adamı öldürdü,

Sonra o ince boynuna doladı bir halat,

Ayağının altından kaydı dünyası.

Yalnız adam, yalnızca yalnız kadının kafasında öldü.