Ortasında doğmuş ömrümün
anadan üryan, ezeli bir amaca.
Habersiz ve cahil, bir sabaha
elimde bir notla uyanmışken,
dilsiz bahçıvan şahittir
olan biten bir tekerrür
defaatle gece gündüzün devrüdür.
Bilmezken bir dilsizin anlatabildiğini
karanlığın merkezinde, evrenin merkezindeydim.
Elimde bir notla, öğrendim
karanlığın merkezini, evrenin merkezini.
Ne nadide bir andı ömrüm
Ne gece bilirdi ardını ve adımı
Ne de binlercesinden biriyken
sessiz ve sinmişken
ardımda gözler, adımda gözler.
