Bu ummakları ne zaman heybemde topladım

Bu sanmakları 

sevda diye kim bıraktı avuçlarıma

Bunca yalan ve her yüzün ardında gizledikleri

Zamanında gülümseyerek baktığım yüzler kimdi

gözlerimi cilalayan duygular

ve ihtimaline tutunulan uzun sarılmaklar 

Yalan oldular

Gözlerim artık parlamıyor

ve göğümdeki yıldızlar her saniye intihara meyilli gibi 

Kaymaları bir anlam ifade etmiyor, ölüşlerine takılıyor aklım

Artık dilek de dilemiyorum, her çareyi tükettim deneyerek

Bilmeni isterim yine de artık anlamanı değil

kendimden esirgediğim ve sana edilen dualar yalan oldular

Gözyaşları 

göğsümün ortasının durmak bilmeyen sancıları

Seni arardım her birinde ve sana varırdı yollarım

ya da ben öyle sanardım

Bir gece aniden kayboldular 

Uğurladım bi yorulmuşlukla hepsini 

Kabullendim koca semtinde yurtsuz hissetmeyi

Hisleri de bıraktım en fiyakalı sokağının başında

geçerken görürsün muhakkak

kırgınlıklardan da vazgeçtim, ait olmaktan da

bir savaştı serkeşçe sürdürdüğüm

ama çekildi beyaz bayraklar

artık boş gözlerle bakar oldum her şeye 

sorulacak sorular birikmişti ve alınacak cevaplar

onları da merak etmez oldum

edilen dualar ve gözyaşları 

yalan oldular, mahcup hissediyorum tanrıya

umarım mutludur ellerin