Hiç unutmam, kocası düğün gecesi beynini dağıtmış.
Köyün delisine vardığını sanmış.
Baldırı çıplak, insanlık sende eksik kalmış.
Trenlere bakmaya çarşafıyla çıkarmış.
Köyün delisi raylarda yatarmış.
Anası belinde iki sopa kırmış.
Bizim kız, sevdadan uzakmış.
O gönlünü bulutlara kaptırmış.
Anası dostunu kızından çok sayarmış.
Zil zurna korku taşmış.
Zifafa mahal kalmadan donuna ıslatmış.
Bizim davar beyi buna pek alınmış.
Şimdi biri demir döşekte ovarken dizlerini, öteki kirli kefende çıyanları yemledi.
Davar sahibinin tutkusu Nazım şiirleri, geceleri kıt kanaat becermekle kalır nasırlı elini.
