silah diye gül yapraklarını

ve gençliğimizi çattığımız zamanlardı

tenimizden akan yıldızlar

toprağın sırrına karışırdı

ağzımızda melengiç, ıhlamur, defne tadı

dolaşırdık sahipsiz damarları

kalbimizdeki maya birgün  

elbet karışacaktı ak bulutlara

biliyorduk

yaralarımız öğretmenimizdi

yarın uyanacaktık

çocukların hatıralarına


bir güzel dost

bir güzel arkadaşlardık

yıllar yılı biriktirdiğimiz o güzel bakışlar

gözdelerimizi sarardı

“can” derdik birbirimize

 tek kelimelik bir şiir gibi: can

kandan ileriydi

ağrının akrabalığı


anayurdumuzun ağrısı içimizde

canımızdan havalanan turnalar üstümüzde

gözlerimizden akan her damlayı Munzur bilerek

“bak, yurdumuzun çelik çatlatan ayazını

ve kıraç topraklarını nasıl da sevdik” diyerek

ve gülüşümüzü silah diye çatınca

geçen zamanın gün ve ay ve yıl değil

hayat olduğuna gülerek

diz kırdık

eğildik

yüzümüzü toprağa değdirdik

“can” dedik

tek kelimelik bir şiir gibi, can

“biz seni, ağrımız kadar çok sevdik”




23 Haziran 2023

Gültepe