Berraksın sen bir sabahın koynunda, ayak basılmamış şiirlerde doğuyorsun
kulağıma fısıldıyorlar adını defalarca, yanı başın olmaya geliyorum dokunmak kadar uzaktan.
her güzel şeye parıldayan gözlerinde, tanıdık yangınlar keşfediyorum defalarca
ve ben çok uzakta bir fedakar okyanus tanıyorum,
herkese gülebilirsin artık; ama ağlama.
Şimdi tüm ayrıntılarıyla, yüzünün en güzel ifadesine bürünüyor bu şehir
detaylanıyor saçlarından başlayarak bütün dünya,
ve avucumun içine sığdırabiliyordum aşk denen zamanı
ama ayrılığın karşı konulamazlığında, yıkıldı her sabah doğduğun bu şiir,
oysa seni seviyorum demenin
binlerce yolu vardı...
