Aitliğin üstüne kurulmuş beylik sözlerin meclisi

Benliğimden kanıma sızıp protesto ediyorlar

- Ait olmayışımı ‘hiçbir yere’

Gülüşümün mutlaka sahip olduklarımla bir alakası olmalıymış meğer

Sebepsiz yere gülmek deliliğin ahkamıymış

Ellerim, gözlerim, yüzüm hatta ayaklarıma varıncaya dek birinin himayesi olmalıymışım

Tanrı'dan sonra bir de ruh üfleyenler olmalıymış bilge kişilerce(!)

Yoksa sahipsiz eller kirlenmeye mahkûm, sahipsiz gözler ölmeye yeminli, sahipsiz yüzlerse mutlaka toplumdan defedilirmiş

Üstelik bu defediliş yok saymayla tekmelemek arasındaki köprüden sızarmış içerime

Mutlaka bir çiçeğin üstünde benim ezberimden sular olmalıymış

Bir çiçek büyütmeli, bir çiçek öldürmeliymişim

Yoksa izimin yankısı sessiz bir kış günü karla karışık bulutun yaması olurmuş

Ve yamalar iğreti durur şu hayatta ya

Tıpkı benim bir hayattan kırpılıp başka herhangi birinin üstüne yapıştırılmam gibi

Tıpkı benim sırf merhametin yüceliğine buseler iliştiriyorum diye zalimlerce dışlanmam gibi

Her gittiğim kapıdan ‘sen de aman ya’ demeleri gibi


Oysa şu ana kadar kendi hayatımda binlerce hayatın memnuniyetini yetiştirirken

Ölmüş yapraklarımın sebebini kim anlayabildi?

Her nefes alışımda başka türlüsünü almam gerektiğine inandıranlar

Bir gün ezberlettirdiklerini üflemeyince

Kim bilir kaç kere küfretmişlerdir bana?

Kaç kere ayıplı tespihlerden defalarca yuhalamalar çekilmiştir?

Neden bir kere olsun kendim gibi yaşamayı varsayamıyorum bile

Neden günahmış ait olmadan akabilmek binlerce nehrin içinden kendine?

Hem kovulup onlarca hayattan hem de neden ben olmayan binlerce benden idam fermanımı bekliyorum ben?

Neden çok soru sormak kafirlik oluyormuş?

Sahi kaç kişi kaldı ki her şeyi bilmeyen?


Kabul etmiyorum daha fazla kendimden bile dışlanmayı

Kabul etmiyorum ait olmayı cevaplara

Eğer mutlaka ait olunacaksa bir şeye

Ben bulutların yamasına aidim

Özgürlüğe dair her şeye aidim

Ben silik yüzlerin koyu yüz hatlarının gölgesine aidim

Ben ölümün sessizliğine aidim

Sırtımı kamburlaştıran, yüzümü paklaştıran kendi yüküme aidim


Fakat artık yeter ki kimse karışmasın düz yolda sendelememe

Ben sendeleyerek yürüme fikrine aidim