Dündeki ben önceki aram lazımdır.
Gitgide kısalan gülüşlerin alıştığı evredeyim.
Kalkan sorular değerliydi zamanında.
Şimdi ise bulunması zor bir sevginin ışığında kayboluyor.
Yinelenmekte bir bir işleyen ilk günler.
Sürekli insandır yaşamın kaptanı.
Sorguların sonu gelmektense yaşam saklansın...
Gözümüzün bu yükü kadar yakın gerçeğini sormamıştı bir insan bana.
Sana susmak düşer uzağın yaklaştığını hissedince.
Biliyorum yazacaksın bunu da aklığının saklı katına.
Susuyorum, ilk bildiğim ve sonu gelmeyensin.
Mehmet Ümit Kılınç
2020-09-07T10:45:12+03:00Yorumun için çok teşekkür ederim dikkate alacağım bağlantıyı kendi kafamda oturtuyorum ve herkesten bunu bekliyorum yalnışım burda galiba tekrardan teşekkürler.
Reyhan Polat
2020-09-05T19:04:55+03:00Bir de şiiirin ilk dizesi başlangıç için uygun değil bana göre. Lazımdır diye bitirmeseniz belki olurdu ama bu haliyle aralarda olması gereken bir dize gibi durmuş. Baya bir eleştirdim, güzel şeyler çıkacağını bildiğimden bu :)
Reyhan Polat
2020-09-05T19:02:15+03:00Yanlış mı düşünüyorum deyip birkaç defa okudum ama kıtalar arası bağlantı zayıf. Dizeler anlam olarak çok iyi beğendim gerçekten. Kopukluklar giderilirse başarılı bir şiir olur bence. Kaleminize sağlık.