Gülüyorum...

Yeni bir adım atıyorum

İlk etapta sendeleyerek de olsa biraz yürüyorum işte

Sonra adımlarım tam düzeliyor, yavaştan doğruluyorum derken

Ayağım takılıyor ve düşüyorum

Yerdeyim... Yine...

Gülüyorum... Artık...

Ama durumu gerçekten komik bulduğumdan mı yoksa sinir yıpranmasından mı bilemem...

Ve enteresan biçimde bir haz duyumsuyorum sanki o düşüşten, başarısızlıktan

Yine mi başarısızlık?

''Hadi bir daha, hadi bir daha!..''

O da mı başarısız olacak acaba?

''E tamam! Hadi bir daha, hadi bir daha!..''

Neyim ben;

Başarısızlık arsızı falan mı?

Yoksa ha bire başarısız olmaktan,

Düşmekten,

Yerlere serilip oralarda şöyle bir güzel yuvarlanmaktan, sürüne sürüne yaylanmaktan

Zevk alan bir başarısızlık mazoşisti mi oldum gün geçtikçe?

Mümkün...

İnanırım...

Zira ellerimde şu yirmili yaşlarımın ortalarına kadar tuttuğum başarısızlık ve yere serilişler çetelesini içeren koca bir külliyat var, malûm

Zevk almayıp da ne yapacaktım? Mecbur...

Yoksa geçmiş hayatlarımdan birinde bir sürüngen miydim; mesela yılan?

Ta oralardan kalma bir alışkanlık olabilir bak bu; kas/beden hafızası gibi hani?

Mümkün...

İnanırım...

Ona da, buna da, şuna da inanırım artık...

Ben ki bir başarısızlık arsızı

Ben ki bir başarısızlık mazoşisti belki

Ben ki tüm bunları artık şakaya ve dalgaya vuran,

Hep düşmekten, başarısız olmaktan dolayı içinde oluşan hüsran kırıntılarını elleriyle toplayıp nereye atacağını bilemediğinden ha bire şaşkınca etrafına bakıp konteyner gibi bir şey arayıp duran

Bir şahsiyet belki ha; ne dersin?

Hepsi mümkün...

İnanırım...

Artık önüme ne getirseler inanırım herhalde...

Evvelinde ona, buna, şuna bir türlü inanmadım da n'oldu sanki?

Onu sorgula, bunu muhakeme et, şunun analizini yap...

Hepsini ha bire döndür dur o beşer kafanın içinde...

Evet, aynen;

Sonuçlar çok başarılı, belli...

Böyle devam...

Mı gerçekten?

Sanki terslikler var ha...

Bunlar terslik doğurduysa

Bir de bunların tersini denemek lâzım o hâlde

Belki o zaman buluruz düzü ha, ne dersin?

Belki de düz bize ya da bana (seni karıştırmayayım şimdi) hiç uğramamak üzere mi programlanmıştır?

Mümkün...

İnanırım...

Aksini ispat eden majör şeyler görmedim bu zamana kadar pek de sanki

Ya da gördüm ama unuttum, nankörlük yapmayayım bak şimdi

Ama unuttuysam da majör değil demek ki, yoksa unutmazdım herhalde

Mümkün mümkün mümkün mümkün...

İnanırım, ne getirseniz önüme inanırım gibi sanki

Zira sanırım kopardım ya da gün be gün bir bir koparıyorum aklımın iplerini!

Aklımın iplerini, evet

Salıyorum sanki bir bir aklımın iplerini ve de tel tel

O kadar da korkulacak bir şey yok gibi

Mi hakikaten?

Belki öyle

Belki de bu yalnızca yüzeysel bir teselli ve kendini ikna cümlesi

Ama kopardıkça, saldıkça bir rahatlama baş gösteriyor sanki

Ya da yalnızca sinir boşalmasından hallice bir şey de olabilir tabii

Mümkün...

İnanırım...

Aman! Neyse ne...

Aklının iplerini koparıp salıveren bir şahsiyet oturup da bunları düşünmez ki!

Aslında en iyisi mi;

Alacaksın ellerine o telleri,

Bir güzel dolayacaksın örgü şişlerine,

Sonra başlayacaksın: bir düz, bir ters, bir düz, bir ters...

Neydi bunun adı; Selanik mi?

Bilmiyorum, Haroşa da olabilir gibi

Ya da adını bilmediğim başka bir şey

Mümkün...

İnanırım...

Aman! Neyse ne...

Adını madını boşver de, söyle bakalım;

Malûm, kış yaklaşıyor

Sana önce atkı mı örmemi istersin yoksa bere mi?