bir sanrı çemberindeyken aksine her şey normaldir. ne zaman kaçmak düşüncesi zihni yoklar işte o zaman bir kısır döngü başlar. bir çember, iki çember, üç çember... her bir çember nedense, kaçtıkça sanrılara doğrultur bedeni. kaçış, çemberi daraltır. okyanusta rotasını kaybetmiş gemi gibi dalgalarla savrulur. sanrılar yorgun bedene istirahat tanımaz. ayakta, tam enseden yakalar. geri geri sürükler. okyanus dalgalarından çekip başlangıçtaki sanrı çemberine döndürür yüzünü ve küçük görünümlü havuza daldırır baştan aşağı. sarmaşığın doğasını üstlenmiştir. bir dokunuş sonrası bedeni gitgide kaplar. benimsin der. alıştırır kendine. bir sanrı çemberindeyken aksine her şey normaldir. ya da normal midir? bedenini sanrıların kollarına bırakmak, gevşemek... ardından su yüzeyinden usulca derinlere çekilmek...
