Neyiz biz? Nereye gidiyoruz? Hangi cehennemde yanıp hangi cennetin düşlerini kuruyoruz? İnsan mıyız biz? İnsanlık... İnsanlık bu mu? Leş kargaları gibi ortalıkta ölüm kol geziyor. Bizler tükeniyoruz, bitiyoruz, eriyoruz. Yok oluyoruz yahu, yok... Belki de çoktan, çoktan yok olduk. Çünkü böyle dünya olmaz. Çünkü böyle yaşanılmaz. Çünkü, çünkü bu vicadansız kalpleri umursamamak çok zor. İnsan bu değil, dünya bu değil.
Bir kadın ölüyor, onu kendi ellerimizle katlediyoruz. Kendi kararlarımızla, göz göre göre. Bir çocuk, oyuncaklarıyla oynamaktan daha fazlasını yapmaması gereken bir çocuk, ya onun neden ruhu bedeninden ayrılıyor? Görülecek bir şey yoktu dünyada, ama bu da değildi. O ölmemeliydi, bizler sözde vicdanı olan katiller olmamalıydık. Bu masum insanlar ölmemeliydi. Biz katiliz. Katil... Yükü ne kadar büyük bir kelime. Vicdanımıza nasıl sığdırdık? Nasıl yaptık bunu? Nasıl becerdik? Katil nedir bilmeden katil oluverdik. İki hece... İşte bu kadar basitleştirdik ölümü. Nefes alır gibi ölüyor insanlar. Hatta diğer her şey...Dünya çürüyor, ölüyor. Kadınlar, çocuklar, hayvanlar, doğa... İşte hepsi yok oluyor göz göre göre. Bir insan ölüyor, gündem oluyor, sonra unutluyor. Bir hayvanı ezip geçiyoruz, vicdanımız sızlamıyor. Bir çocuk istismara uğradı, unuttuk. Ve daha binlercesi. Unuttuk hepsini. Unutuyoruz işte. Duruyoruz, susuyoruz. En fenası alışıyoruz.
Biz var ya, insanlar, çok fenayız. Biz çok kötü varlıklarız. Çok hem de. Kendi yaşamımızı kısaltıyoruz, her geçen gün sözde vicdanımızı vicdansızlığa çeviriyoruz. Elli kanlı insanlarla doldu taştı dünya. Nereye gitsem ölüm. Nereye gitsem kadın, çocuk, masum bir hayvan. Nereye gitsem nefes alamam. Hem, hem nereye giderim? Orada savaş, burada savaş. O da insan, bu da. Ne fark edecek? Yine ölüm gözümde, bir adım benden önde olacak. Bu kafa değişmeyince dünya çürüyecek, biz öleceğiz. Değişmeli bir şeyler. Bu böyle gitmez. Lakin kötü olan şey ise bu kafanın hiçbir zaman değişmeyecek olması. Çürümeye devam edeceğiz. Dur demeyeceğiz. Demek isteyenlerin sesini kesecekler. Susturacaklar. Hâl böyle işte. Fena, çok fena.
