Bütün kahkahaların bittiği karanlık sokaklardan geçerken bir tek gölgem var yanımda. Ben, gölgem ve gözlerimin önünden geçen yalanlarım.Gamzesi olan tatlı kız, kötü esprilere gülen en iyi arkadaş, karne hediyesi vaadiyle kandıran anne ve baba...Öğrenmiş olmam lazımdı.Gölgelerde surat aranmaz.Benim biricik suratsız gölgem. Çocukkenki suratımı yerleştiririm gölgeme. Gülen ve bahçesinin çitlerinden atlamak istemeyen yaramaz çocuğun suratını. Olmak ve hatta ölmek istediğim yer.


Soğuk odaların gizli kahramanlara ihtiyacı vardır.Halüsinasyon ile yarı uyanıklık arasında gezinirken beni sarsacak veya saracak tek bir kol yok burada.Zaten kahramanlara inanan biri de olamadım hiçbir zaman. Tanrı biliyor ya, onlar da bana inanmazlardı.

Kulağıma fısıldanan şu şarkının adı neydi acaba? Sabit bir düşünce demeti daha patlıyor bilinçaltımda. İntikam alınmalı diyor birisi.Gölgelerdeki bütün suratların intikamı. Gülüşü elinden alınan piçlerin ve taksim pavyonlarında bedenlerini satan bütün iyi kalplilerin.Merhamet isteyen hiçbir sahtekara acımadan alınacak bir intikam!Tamam ama ne gerek var be beyin?

Onların yok ettiği bütün gülüşleri hafızama kazıdım zaten.Tahmini olarak 15 dakika sonra; sen, ben ve yanımıza almayı pek sevmediğimiz kalbim ölmüş olacağız zaten.Kutsal olan her şey gibi. İsa'nın kaç havarisi vardı hatırlamıyorum ama benimkilerin hiçbiri sadık değil. Bütün bu tantananın içinde bir de intikam yemini etmeye gerek yok.

İhtiyaç duyduğum kudretin, damarlarımdaki asil kanda mevcut olduğunu söyleyen biri vardı. Kusuruma bakmayın ama yanılmaktasınız Paşam. Zira damarlarım, enjekte ettiğim zehir kapsülleriyle dolu. İhtiyaç ve kudret kavramlarını tekrar tekrar tartışmak istediğimi de pek sanmıyorum. Dakikalar ve zehir adım adım ilerlerken, kalbim sanki kurtulabilecekmiş gibi çırpınmaya başlıyor. Zavallı ufaklık, çırpınmanın üçümüze de yararı yok. Senin için seviniyorum aslında. Zira patlamadan önce hayatın anlamını keşfedeceksin. Yıllardır emrinde çalışan damarlar senin pompaladığın kan sayesinde seni patlatacak olan zehri taşımaktalar. Yıllardır hizmet ettiğin ben ise bir sanat eseri titizliğinde hazırladım sonumu.

Kollar titremeye başladı bile. Sıradaki hamle bacakların kasılması olacak. Göz kapakları gayet havalı bir role bürünecek ve yavaş yavaş, gösterinin tadını çıkarırcasına kapanacak. Bu hikayedeki baş isyankar beyin değil. Beyin, çoktan kabullendi durumu. Küçük nöronların hepsi elveda partisinde buluştular ve hafıza depolarından en sevdikleri müzikleri dinliyorlar şimdi. İyi eğlenceler çocuklar. Parti, ben enjektörü hazırlarken başlamıştı zaten. Sizlerle olmak benim için şerefti.


Kapanmakta olan göz kapaklarımın ardından son kezbakıyorum geçmişime ve asla ölmeyecek olan gölgeme.

Artık uyku vakti.

Uzun ve deliksiz bir uyku.