Bu kapılardan kimler, kaç ömür geçti
Elleri sövede, ayakları eşikleri ezdi
Kim bilir kaç kez mutlu ve ne zaman huzursuz çıktı
Kim ile girdi de gözü görmedi o süslü çatıyı
Neden hiç çıkmak istemedi ki
Ezberledi her bir detayını
Kapı kimi nereye götürdü
Sayısız tanesinden girip çıktın
Vardığın yer yalnız bir yuvarlaktı
Zamanı tokmağı asılı
Gelen giden en çok içine giren
Dövdü de dövdü ekimi kasımı
Yine de bak
Deviremedi bir yılı
Yıkıldı tuğla döküldü sıva
Çöktü kemer
Alnı yerde şu güzel boyanın
Dayanın aklım, dayanın yaşım
Bir kapıdan son kez geçer
Ulaşırsın hayallerinde muteber
Zamanın tokmağı asılı
Yine de kapalı kapılar
