ben rahatsızım,


bu oğlan, geçtiği yerlere bıraktığı soluklarla tanınırken,

bana bıraktığı rahatsızlık hepsini beşe katlamaya başladı.

bu oğlan bastığı her toprağın istisnasız,

söndürüyor ışıklarını.

küllü bir bebekten saçları kısacık vampirlere dönüştürmesi beni,

beyaz bir sayfayı yutturuyorum dudaklarıma.

yırtarak boğazımı,

midemi kavuran bir solukla ruhumu şeytana verirken,

boynunda sarmaşıktan bir yol var oğlanın.


ben rahatsızım,


eklemlerine kuvvetle abanıyorum.

kontrolsüz bir uçurumun saydamlığında kendimi yamalarken,

başkasının omuzlarında göğe yükseliyor benim oğlum.

bu oğlan bir tekne misali ayaklarını kaburgamda yüzdürüyor.

bir şeyler var anlamsızlaştıran avuçlarımı,

bir şeyler fısıldıyor kırmızı gözleri buğulu camlara ithafen.

nedenlerini parçalayarak kinayeli abajurları cebime sıkıştırıyorum.

yeniden aydınlatmak için sönük toprağı.

bu oğlanın bana bıraktığı rahatsızlık,

belki de azınlık bir sancının çoğalmasıyla parmak uçlarımda,

tüm acılarımı beşe katlamaya yemin etmiş gibi çok içten.


ben rahatsızım,


tekrar eden krizlerin ruhumu sayıklayışıyla,

ama ben rahatsızım,

beni önce kanını sızdıran cama çarptı,

bu oğlan hep soğuk soluğuyla tanınırdı.

bir gece kefeniyle beni karşılayana kadar,

en soğuk soluğunu yüzüme bıraktı sanırdım.

bu oğlan, artık ısınması imkansız bir avuçla,

nazikçe kalbimi okşadı.

ve sarmaşıkları eriyerek toprağıma karıştı.

benim oğlum, çalarak cebimdeki abajurları,

büyülü gecelerin tanrıçası olmama kucak açtı.