Benim doğduğum coğrafyada

yazmak anarşist bir eylem sayılıyor

Ne zaman cesaretimi toplayıp

Anarşist olmayı göze alarak

Yazmaya karar versem

Ya bir kadın öldürülüyor

Ya bir çocuk kayboluyor

Ya da bir şehir katlediliyor.

Oysa ben umuttan söz etmek istiyorum


Umut!

Umut ne de güzel geliyor değil mi kulağa

Hafifletiyor yüreğimi

usul usul iyileştiriyor adeta

karanlıkta yaralarımı.

Ve yine

Sonuç olarak

umut etmekten yazmaya fırsat bulamıyorum.

Kaç sefer yazdıklarımı suya anlattım

Kaç sefer

Kuşların kanatlarına astım

Kaç sefer

Öfkemi buruşturup fırlattım

inan hatırlamıyorum.

Hatırladıklarım arasında tek şey

Bizim buralarda

Düşünmek suç sayıldığından olacak ki

Kalemle kağıt bile birbirleriyle savaşır,

Yazıp silmekten griye boyanmış sayfalara

Mürekkep yerine kan bulaşır.