Kırmızı manzaralı otobüs sisler arasından zamanı bükerken

Uğuldusunu ceplerime dolduruyorum güneşin

Elime yüzüme sürmekle kalmıyorum sabah yalnızlığını

Sıçrıyorum yatakta dimdik

Parmaklarımı kıtlatmakla başladım anmaya

Öyle bitiriyorum.

Çarşafları değiştiriyorum

Ne güzeldi o bahçe seni anarken

Bir karın ağrısıyla başladım anmaya

Kusarak bitiriyorum

Dizlerim seyrelirken dayanmaktan sert rüzgarlara

Kel bir afrodizyak kokunu çalıyor boynumdan

Yırtık kalbinle odanda çürümeye yelteniyorsun

Mazgallardan fırlarken otobüs

Kan sızdırmakla kalmıyor ellerin

Cenazesi kalkıyor gözbebeklerimden bir hastalığın

Bir hastalığın korkusu

Kanser

Cenazesi kalkıyor yaşamaya niyetlendiğim ne varsa

Bir hastalığa bakar gibi bakıyorum sana

Kırmızı manzaralı otobüs aşkı yoruyor

Dehşetle ve şüpheyle

Küçücük sardunyalarla asacağım kendimi

Korkuyorum