Öyle bir karışık ki içimdeki sesler. Kaçtığım şey ile korktuğum arasında çözemediğim düğüm var. Uzaklaştıkça kördüğüme dönüşüyor, daha katı ve zor bir hâle bürünüyor. Her yaklaşım bir adım uzaklık getiriyor. Bağırıp haykırmak isterken bir yandan da sessliğin kuyusuna inmek ister gibi. Ağlamak isteyip de gözden süzülemeyen damlası kurumuş bir yaş gibi. İlerlemek isterken bir yanı hala geçmişe sıkışmış gibi. Vicdan azabının içinde inanılmaz bir rahatlık...

Geleceğe umutla bakamaya başlarken, geçmişin sille ile yüzüme vurdukları arasında garip duygular içerisindeyim.

Mutlu değilim lâkin mutsuz hiç değilim. Adını koyamadığım duygular...

İsimlendiremediğim ama pek de yabancı gelmeyen bu hisler...Yüzleş diyorum ama neyle yüzleşeceğimi henüz bilmiyorum.

Anlatamıyorum, hissediyorum...