Rutubetsiz omuzlarına al beni Anna

Örümcek ağları daraltıyor kalbimi

Bizim evimiz değil bu dünya

Beni sarıp sarmalayacak

Ütopik uzunluktaki kollarını arıyorum

Çok büyüğüm Anna

Kalbim on metre


Neden gelmedin Anna

Adını unuttuğum günden beri

Hastayım biraz

Acıların üzerine yazacak bir adını dahi bırakmadın bana

Korkuyorum küçük bir çocuk gibi

Hastalık değil beni korkutan

Kendi kendime bakamayacak olmam Anna

Oynayamamak çocuklarla

Sevememek sokak hayvanlarını

Çiçek koklayamamak bir daha

Beni korkutan

Seni öpememek doyasıya


Her gece başıma bastırdığım ıslak bir havlusun sen Anna

Alnımdan damlıyorsun, yatağıma

Buz gibi havlu saniyeler içinde yanıyor

üzerimde

Üstelik ateşimde düşmüyor Anna

Esirgiyorsun şifanı benden

Tüm bu olaylar içinde dik durmaya çalışan kalemimi

Kemiksiz bırakıyorsun Anna


Sen taşrada büyüyen ve günlüğüne aşık olduğunu yazdığın için

Günlüğü yakılan bir kız çocuğusun Anna

Bense babasının saçlarını zorla kestirdiği 

Erkek çocuğuyum mahallende 

Birbirimize tutunalım Anna 

Beni bırakma 


Sen bir gülsün Anna, bense su 

Hasretim sana ve uzaktan izliyorum seni

Senin bana ihtiyacın var, benim de sana

Eğer şimdi kavuşmazsak birbirimize

Senden tek günlük reçel yapacaklar zenginlerin masasına

Beni ise dökecekler lağım borusuna


Ah güzelim Anna!

Beni anla

Bizi kurtar

Bize bunu yapma.