Anneciğim, anneciğim.
Her seferinde olduğu gibi sorgusuz alacak mısın beni kollarının arasına?
Başımı kalbinin üstüne yaslayıp dünyanın en güzel fısıltısını akıtacak mısın ruhuma?
Gözlerinden gözlerime kurduğun bağda, içindeki sevgiyi uçuracak mısın dipsiz kuyularıma?
Anneciğim, anneciğim.
Bir gün beni bırakacak mısın ruhunun koptuğu bu dünyada?
Zihnime gömdüğüm hatıraların acı yankısında, sadece bir hayalinle mi bırakacaksın beni, iki göğsümün arasındaki yangında?
Anneciğim, anneciğim.
Bırakma beni ruhunun varlığı olmayan hiçbir dünyada.
Eteklerinden koparma beni tüm bu acımasızlığın ortasında.
