“Yıldızlar göktekilerin mi yerdekilerin mi?

Ne zaman öğrenebilirim kaybetmenin acısını?

insanlığımı, saflığımı, hissedebilen tarafımı”


Yolda bir adam

Pencerelerde türlü türlü hayatlar

Birisinde satılık yazısı

Öbüründe ütülenmiş tütülü perdeler.


Hangi ocakta ne pişer

Hanginizin yatağının boş bir tarafı?

Bu sabah güneşe gülümseyen var mıydı sizlerden?

Yıldızlara bakıp ağlayabilen kimdi o gece?

Hanginizin alın yazısı karanlıkta kalan?

Hanginizin yüzünü bile aydınlatamaz sokak lambası?


Yolda bir adam, elinde sigarası

Kirlenmiş elleri çünkü hiç olmamış hatırası

Söndürür apartman girişinde izmaritin acısını

Ceplerinde pişmanlıklarıyla çakısı.


Yarın sabah biriniz basıp geçecek izmarite

Otobüsün boş olduğu tek saat diliminde.


Asansörün aynasında adamın yansıması,

Arkanızdan bakakaldı, göremediniz

Çünkü yoktu bir fiyakası.


Kim bilir belki böyle yitirirsiniz

Onun da insan tarafını.